Vergrote lever

Leververgroting wordt hepatomegalie genoemd. Een leververgroting wordt meestal door de arts tijdens lichamelijk onderzoek van de buik ontdekt. De normale lever is tamelijk zacht en bevindt zich achter de ribben aan de rechterkant van het lichaam. De arts kan soms de lever voelen door zijn hand van onder net achter de ribbenboog te duwen en u dan te vragen diep in te ademen (hetgeen de lever naar beneden verplaatst waardoor de rand net voelbaar wordt).

Een vergrote lever kan op deze manier vaak gemakkelijk worden gevoeld. Dit is dezelfde techniek die gebruikt wordt om een vergroting van de milt te ontdekken (splenomegalie), die zich achter de linker ribbenboog bevindt. Een vergroting van de lever of de milt is moeilijk te constateren bij dikke mensen. Een CT-scan of een MRI scan van de lever zal de grootte, vorm en structuur van de lever tonen en daarmee kan ook worden vastgesteld of er al of niet een tumor in het orgaan aanwezig is.

Verschijnselen bij vergrote lever:

Mensen met een vergrote lever hoeven geen andere klachten te hebben dan een lichte pijn in de leverstreek. Afhankelijk van de oorzaak van de vergroting kunnen anderen pijn hebben in de rechter bovenbuik en geelzucht in verschillende mate.

Oorzaken:

Wellicht is de meest voorkomende oorzaak van leververgroting de ophoping van vet. Een zogenaamde vetlever is gewoonlijk het gevolg van alcoholisme of soms van gewone vetzucht. Deze afwijking kan ook een complicatie zijn van langdurig gebruik van corticosteroïden. Van het syndroom van Reye, een acute ziekte die bijna uitsluitend bij kinderen voorkomt, is één van de kenmerken de aanwezigheid van vetophopingen in de levercellen. De lever kan ook in grootte toenemen door een teveel aan glycogeen als gevolg van een glycogeenstapelingsziekte. Glycogeen is een koolhydraat dat in de lever wordt opgeslagen en omgezet in glucose, een vorm van suiker die door het lichaam als energiebron wordt gebruikt.

Ophoping van glycogeen is het gevolg van veel stoornissen die vervetting van de lever veroorzaken. Tevens komt overmatige glycogeenophoping voor bij kleine kinderen en tieners met suikerziekte die met insuline slecht zijn ingesteld. Amyloïdose is een zeldzame aandoening waarbij een overmaat van het eiwit amyloïd in de lever en andere organen wordt afgezet. Door het amyloïd wordt de lever groot, bleek en rubberachtig van consistentie.

Gezwollen weefsels ten gevolge van het vasthouden van vocht (oedeem) is een veel voorkomende stoornis bij deze ziekte. De voornaamste middelen om de diagnose van amyloïdose te stellen zijn bloedonderzoek en biopsie van de lever. De lever is kwetsbaar voor uitzaaiingen van tumoren en voor besmetting met andere ziekten. Een voorbeeld daarvan is miliaire tuberculose (miliair duidt op de gerstekorrelachtige ontstekingsgezwelletjes die bij de ziekte voorkomen). Zo’n andere ziekte is sarcoïdose, een ziekte van onbekende oorsprong die talloze, kleine afwijkingen in veel organen, waaronder de lever, veroorzaakt.

Behandeling vergrote lever