CIPD

Chronische inflammatoire demyeliniserende polyneuropathie, kortweg CIPD, is een ernstige spierziekte die in korte tijd kan leiden tot volledige verlamming. De spierziekte is behoorlijk zeldzaam en kan voorkomen bij mannen en vrouwen van alle leeftijden. Jaarlijks wordt er bij dertig tot honderd mensen in Nederland de diagnose CIPD vastgesteld. Wat er gebeurt bij de spierziekte CIPD, is dat in een tijdsbestek van ongeveer twee maanden de kracht van spieren in armen en benen geleidelijk aan afneemt. Het verloop van de spierziekte is behoorlijk onvoorspelbaar en verschilt van persoon tot persoon.

Wat is CIPD?

Als iemand CIPD heeft, dan raakt als het ware de isolatie van de zenuwen (myeline) in armen en benen beschadigd. Door een fout in het afweersysteem van het eigen lichaam, ontstaan er ontstekingen. Dat leidt tot beschadiging van de myeline. Signalen vanuit de hersenen naar de spieren en signalen van huid naar hersenen, kunnen daardoor niet meer goed worden doorgegeven. Dit leidt tot verschijnselen van verlamming.

De diagnose CIPD wordt vaak pas na een tijdje gesteld. Dat komt omdat deze spierziekte zich langzaam ontwikkelt, waarbij spierkracht in armen en benen gedurende de tijd langzaam maar zeker afneemt. Het gevoel dat de kracht steeds wat minder wordt, gevoelsstoornissen, pijn en zware vermoeidheidsverschijnselen zijn vaak de indicaties die wijzen in de richting van CIPD. De juiste diagnose kan worden gesteld na het uitvoeren van neurologisch en, met name, elektromyografisch (EMG) onderzoek. Ook bloedonderzoek wordt vaak uitgevoerd. Belangrijk onderdeel van de diagnostisering is het uitsluiten van andere mogelijke oorzaken van de klachten, zoals diabetes of een aandoening aan de schildklier.

Behandeling en ziekteverloop

De spierziekte is over het algemeen goed te behandelen, al slaat niet elke behandelmethode bij iedereen aan. CIPD is op drie manieren te behandelen. Al deze behandelmethodes remmen de ontsteking, waardoor het menselijk lichaam de beschadigde zenuwen kan herstellen. De volgende behandelingen van CIPD zijn mogelijk:
• Het gebruik van corticosteroïden, ook wel bekend staande als prednison. Door inname van tabletten kan de ziekte worden behandeld, maar vaak treden er wel vervelende bijwerkingen op. Is de behandeling succesvol, dan wordt vaak een maandenlange kuur voorgeschreven.
• De toevoeging van immuunglobuline aan het lichaam. Dit gebeurt door middel van een infuus. Deze behandeling heeft minder bijwerkingen dan prednison en relatief vaak (in ongeveer 80% van de gevallen) een positief effect op het herstel. Immuunglobine is niet genezend, maar symptoombestrijdend.
• Een derde, slechts zelden toegepaste behandeling is plasmaferese. Schadelijke stoffen in het bloed worden dan verwijderd. Het resultaat is vaak van korte duur en de behandeling zelf is vrij ingrijpend.

Door de ontsteking te remmen, krijgt het lichaam de kans om de beschadigingen zelf te herstellen. Het verloop van CIPD is echter behoorlijk onvoorspelbaar. In sommige gevallen verergert de ziekte, waar in andere gevallen juist sprake lijkt te zijn van spontane genezing. Er is dan wel vaak sprake van restverschijnselen. Ook komt het regelmatig voor dat CIPD plots weer terugkeert.