Elektro-encefalografie

Als men elektroden in contact brengt met de schedel en verbindt met een gevoelige elektronische versterker kan men de elektrische activiteit van de hersenen meten. Deze activiteit ontstaat door het gelijktijdig veranderen van de potentiaalververschillen in miljoenen zenuwcellen in de hersenen; dit levert een elektro-encefalogram (meestal afgekort als EEG) op.

Het EEG is van grote betekenis bij het onderzoek van patiënten met vallende ziekte (epilepsie), hersengezwellen, vaataandoeningen en dergelijke.

De aan de hoofdhuid gemeten spanningsverschillen vertegenwoordigen slechts een klein deel van de in de hersenen voorkomende elektrische verschijnselen en daardoor geeft het EEG een onvolledig beeld van alle mogelijke stoornissen in de werking van de hersenen.

De elektrische spanningsverschillen die via de hoofdhuid van de hersenen worden geregistreerd zijn slechts gering in voltage en moeten enkele miljoenen malen worden versterkt voor ze kunnen worden vastgesteld. De hoogte (amplitude) van de spanningsveranderingen wordt uitgedrukt in microvolt. Een microvolt is het miljoenste deel van een volt. De benamingen van de verschillende kenmerken van het EEG zijn gebaseerd op het aantal golven per seconde (frequentie, uitgedrukt in Hz), de elektrische spanning (voltage) of de grootte van de uitslag ten opzichte van de basislijn (amplitude) uitgedrukt in microvolt en het voorkomen van pieken of piekgolfcomplexen.