Elektrofysiologisch onderzoek

Soms leveren een elektrocardiogram en aanverwant onderzoek waarmee de elektrische functie van het hart beoordeeld kan worden onvoldoende informatie op, vooral bij mensen die last hebben van onverklaarde duizeligheid, flauwvallen of hartkloppingen. In die gevallen kan in het ziekenhuis, onder nauwkeurige controle elektrofysiologisch onderzoek verricht worden. Hiermee kan uitgezocht worden wat er aan de hand is en wat daar aan gedaan kan worden.

Het onderzoek wordt verricht in een speciaal laboratorium dat de mogelijkheid biedt de elektrische signalen van het hart te registreren en het hart elektrisch te stimuleren. De voorbereiding is vergelijkbaar met de voorbereiding van een hartkatheterisatie.

Bij elektrofysiologisch onderzoek worden katheterelektroden via bloedvaten (meestal venen) in de hartholten gebracht, meestal de rechterboezem en -kamer. Deze katheters vangen elektrische impulsen in de verschillende gebieden van het hart op en meten hoe het hart impulsen van het ene gebied naar het andere geleidt. Door te bepalen waar en wanneer impulsen zich voordoen, kan de dokter een “kaart” van het elektrische systeem van het hart samenstellen.

De elektroden kunnen het hart ook elektrische stroomstootjes toedienen, net als een pacemakerelektrode, waardoor de ritmestoornis die uw klachten veroorzaakt uitgelokt kan worden. Als dit gebeurt bent u in het laboratorium in goede handen; ervaren personeel kan onmiddellijk ingrijpen met behulp van speciale apparatuur. Door de ritmestoornis te bestuderen kan de dokter de oorzaak ervan opsporen. Tijdens het onderzoek kan men u verschillende geneesmiddelen toedienen om te weten te komen of deze het probleem kunnen voorkómen. Soms worden pacemakers gebruikt om bepaalde ritmestoornissen te voorkomen en met behulp van elektrofysiologisch onderzoek kan men uw reactie op “pacing” beoordelen.De kans op een complicatie ten gevolge van elektrofysiologisch onderzoek is kleiner dan 1 procent.

Mogelijke complicaties zijn bloeding, blauwe plekken of infectie op de plaatsen waar de katheters ingebracht zijn. Er bestaat ook een kleine kans op perforatie van het hart, losscheuren van de binnenbekleding van een bloedvat of een beroerte, hetgeen allemaal zelden voorkomt. Daarnaast brengt het feit dat bij het onderzoek hartritmestoornissen uitgelokt worden risico’s met zich mee. In zeer zeldzame gevallen treedt ventrikelfibrilleren op en dan is defibrillatie nodig. In dat geval zult u met een kortwerkend narcosemiddel in slaap gebracht worden voordat de defibrillator gebruikt wordt.