Ziekte van chagas

De ziekte van chagas is een infectieziekte voorkomend in de Zuid- en Middenamerikaanse landen van de warme zone, in Brazilië vooral in de provincies Minas Gerais en Sao Paulo, waar zij bijzonder ernstige vormen aanneemt. De verwekker is Trypanosoma cruci. Bij deze ziekte worden de spieren, ook de hartspier, en cellen van inwendige organen door bepaalde vormen van de verwekker aangetast. Vooral kinderen zijn het slachtoffer. Het eerste stadium is acuut en duurt ongeveer een maand; de patiënt heeft koorts, bloedarmoede, hij verzwakt, de klieren zijn gezwollen, zo ook de lever en de milt, en er ontwikkelen zich nerveuze en geestelijke stoornissen. Daarop volgt het chronische stadium, waarvan de symptomen zeer sterk verschillen al naar de organen waar de verwekker zich genesteld heeft.

Zo ontstaat, wanneer de nieren zijn aangetast, een beeld dat lijkt op dat van myxoedeem. Bij sterke aantasting door de ziekte van chagas ontwikkelt zich een chronische hartkwaal in het hart die vaak eindigt met een plotselinge dood. Meestal zijn er ernstige stoornissen in het centraal zenuwstelsel, verlammingen en spasmen, ook verlies van de spraak, en bij kinderen meestal achteruitgang in intelligentie tot versuffing als bij cretinismus. De ziekteverwekkers worden eerst in de vorm van trypanosomen in het stromende bloed vastgesteld. Zij vermenigvuldigen zich echter niet zoals andere trypanosomen, bijv. die van de slaapziekte, in het bloed, maar veranderen in ovafe weefselvormen (leishmaniavormen), ieder van een grote en een kleine kern voorzien, zoals men ze in dichte opeenhopingen in de genoemde organen vindt.

ziekte van chagas

Bij de ziekte van chagas wordt de parasiet wordt overgebracht door bloedzuigende, gevleugelde luizen van het geslacht Triatoma, die in de muren van primitieve behuizingen leven en de mensen ’s nachts steken. Daarbij bloeden de steekwonden, hoewel de steek nauwelijks gevoeld wordt. Daarom worden de luizen door het volk ,barbeiro’, barbiers, genoemd.

Beide geslachten van de volwassen luis, maar ook de larven, zuigen bloed en worden, wanneer zij bloed dat parasieten bevat, hebben opgezogen, zelf in 3 tot 4 weken besmette’ijk. De mens wordt echter niet door de steek geïnfecteerd, maar door de trypanosomen-bevattende uitwerpselen die de luis tijdens het steken afscheidt. De parasiet dringt door krabben en ook Wel via het bindvlies van de ogen, naar binnen. De parasieten kunnen niet alleen op de meeste proefdieren worden overgedragen, zij hebben ook in de vrije natuur talrijke dierlijke gastheren, in Zuid-Amerika voornamelijk het gordeldier, maar ook huisdieren, katten en honden. Bij apen en verschillende knaagdieren komen zij ook voor. De prognose betreffende volkomen genezing is ongunstig, daar een specifiek geneesmiddel ontbreekt.

De mortaliteit in de verschillende landen loopt ver uiteen. In Brazilië is zij bij kinderen 50%, bij volwassenen 8 tot 10%. In andere tropische gebieden is zij veel minder. Een onderscheid wordt gemaakt tussen de kwaadaardigheid (virulentie) van parasieten van het gordeldier en die van huisdier-parasieten. De beste bestrijding is verbetering van de woonomstandigheden en het doden van geïnfecteerde huisdieren.


Relevante artikelen

Nog geen reacties geplaatst, wees de eerste.



Geef een reactie

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *

MEDISCH VOORBEHOUD

De informatie op Menselijk Lichaam is géén medisch advies. Neem bij twijfel over gezondheid, behandeling of medicijnen altijd contact op met een arts, specialist of apotheker.

Meer informatie

Meld je aan voor de nieuwsbrief

Met het laatste nieuws en gezonde tips