Suikerverslaving

Suiker is een natuurproduct dat aan veel producten wordt toegevoegd. Dit wordt hoofdzakelijk gedaan om de houdbaarheid te verlengen. Daarnaast wordt suiker gebruikt als zoetmiddel in bijvoorbeeld koffie, thee, gebak en koekjes om het eten en drinken lekkerder te maken. Doordat suiker veel wordt toegevoegd, krijgt het lichaam meer suiker binnen dan nodig is. En dit kan leiden tot suikerresistentie en suikerverslaving.

Energie

Voor het lichaam is suiker een energiebron. Suiker die niet (direct) nodig is als energie, wordt in het lichaam als reserve opgeslagen. Dit gebeurt in de spieren en lever. Krijgt het lichaam even geen voeding, bijvoorbeeld ’s nachts of tijdens schaarste (die we nu niet meer kennen), dan kan het de reservevoorraad gebruiken. Ook is er altijd suiker in het bloed aanwezig (glucose). Dit is nodig om het hele lichaam van energie te voorzien. Denk bijvoorbeeld aan de spieren, het hart en andere organen en de hersenen. Als iemand een tijd niets gegegeten heeft, wordt hij of zij futloos en vermoeid.

Het lichaam gebruikt suiker dus als energiebron. Suiker is dan ook een koolhydraat. Echter haalt het lichaam deze suiker uit koolhydraten. In producten zit namelijk van nature al suiker (in de vorm van koolhydraten). De suiker die aan producten wordt toegevoegd, om het lekkerder te maken of de houdbaarheid te verlengen, komt er extra bij.

Gevolgen hoge suikerconsumptie

Sommige mensen zijn ‘verslaafd’ aan suikers. Ze hebben altijd zin in snoep en andere zoetigheid. Ze lusten koffie of thee niet als er geen suiker in zit. Hoe raakt iemand ‘verslaafd’ aan suiker? Allereerst doordat zij veel suiker binnenkrijgen, dat aan producten wordt toegevoegd. Zoetigheid is lekker; dat vindt het lichaam en de hersenen ook. Door suiker wordt er namelijk dopamine aan de hersenen afgegeven. Dit stofje staat ook wel bekend als het geluksstofje. Het brein maakt het ook aan bij seks en genotsmiddelen.

Doordat het brein iedere keer een dopaminestoot krijgt van zoetigheid, wil het lichaam dit steeds meer en zal het seintjes geven om zoetigheid te nuttigen. Een snoepje smaakt dus altijd naar meer. Het lichaam raakt gewend aan veel suiker en wordt resistent (het heeft steeds meer suiker nodig voor hetzelfde effect of dezelfde smaak). Ondertussen geeft suiker ook een piek in de bloedsuikerspiegel. Dit betekent dat er na het eten van zoet veel glucose in het bloed zit (energie voor het lichaam). Na een piek komt er ook een dal, waarbij men moe is, chagrijnig en zelfs last kan krijgen van trillingen en concentratieproblemen. Hier krijgt men door de seintjes van het brein weer zin in zoet. Daarom kan suiker gezien worden als een ingrediënt dat verslavend werkt. Dit probleem oplossen doet u door de suikerconsumptie te beperken en zoveel mogelijk bewerkte spullen te laten staan.