Prijsafspraken in de zorg

Een huisarts, een gynaecoloog en een apotheker kunnen u niet zomaar voor hun werk prijsafspraken maken. De Wet tarieven gezondheidszorg bevat regels voor de wijze waarop prijzen in de gezondheidszorg tot stand dienen te komen. Uitgangspunt van de wet is dat de prijzen in eerste instantie tot stand komen via onderhandelingen tussen organisaties die de zorgaanbieders en organisaties die de ziektekostenverzekeraars vertegenwoordigen.

De overeengekomen prijzen zijn onderworpen aan de goedkeuring van het Centraal Orgaan Tarieven Gezondheidszorg (COTG), een door de overheid ingesteld, zelfstandig orgaan. Het COTG toetst deze prijzen aan richtlijnen die door de minister van Volksgezondheid, Welzijn en Sport (VWS) worden goedgekeurd. Soms stelt het COTG zelf, ambtshalve, tarieven voor een bepaalde tak in de gezondheidszorg vast. Dit gebeurt wanneer de vertegenwoordigende organen van zorgaanbieders en ziektekostenverzekeraars niet tot overeenstemming kunnen komen. Het toezicht op de naleving ervan ligt bij de Economische Controledienst. Als consument kunt u de tarieven bij het COTG opvragen.

De prijzen die het COTG vaststelt, zijn maxima. Reguliere hulpverleners mogen niet boven die maxima komen, maar er wel onder gaan zitten. In de praktijk zult u dat laatste niet gauw tegenkomen.

Het COTG is een instantie die wordt gevormd door 18 leden, deels onafhankelijk, deels afkomstig uit kringen van werkgevers en vakbonden, de gezondheidsorganisaties, ziekenfondsen en particuliere ziektekostenverzekeraars. Het COTG bepaalt de tarieven voor een flinke groep mensen in de gezondheidszorg, zoals huisartsen, specialisten, tandartsen, mondhygiënisten, orthodontisten, kaakchirurgen, oogartsen, fysiotherapeuten, verloskundigen en apothekers. Maar bijvoorbeeld tandtechnici, optometristen, opticiens, psychotherapeuten (behalve als ze bij een RIAGG werkzaam zijn), drogisten en alternatieve genezers vallen er niet onder. Zij mogen in principe zelf bepalen wat zij voor een bepaalde behandeling vragen.

Het kan bij sommige vormen van hulpverlening verstandig zijn vooraf een begroting te vragen, bijvoorbeeld als de tandarts een uitgebreide behandeling van plan is. Ook bij alternatieve genezers kan het geen kwaad hiernaar te vragen.

De prijzen voor receptgeneesmiddelen worden ook wettelijk vastgesteld. Volgens een recente prijzenwet zijn de geneesmiddelenprijzen in ons land gemaximeerd tot het gemiddelde van de prijzen in Groot-Brittannië, België, Frankrijk en Duitsland. Dat heeft voor veel geneesmiddelen een prijsverlaging opgeleverd. Om de kosten van de gezondheidszorg verder te drukken, wordt ook geprobeerd met artsen afspraken te maken om geen dure merkgeneesmiddelen voor te schrijven, maar de naam van de werkzame stof van het geneesmiddel te noemen. Dat biedt apothekers de mogelijkheid voor het voordeligste middel te kiezen.

De prijzen van vrij verkrijgbare geneesmiddelen zijn in principe vrij, maar in de praktijk worden ze vrijwel voor dezelfde prijs verkocht. Alleen enkele grote supermarktketens, zoals Konmar, Dirk van de Broek, Bas van der Heijden en Nieuwe Weme wijken weleens van de gangbare prijzen af. In theorie dus een vrije marktwerking, maar de consument profiteert daarvan in de praktijk maar mondjesmaat.


Relevante artikelen

Nog geen reacties geplaatst, wees de eerste.



Geef een reactie

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *

MEDISCH VOORBEHOUD

De informatie op Menselijk Lichaam is géén medisch advies. Neem bij twijfel over gezondheid, behandeling of medicijnen altijd contact op met een arts, specialist of apotheker.

Meer informatie

Meld je aan voor de nieuwsbrief

Met het laatste nieuws en gezonde tips