Zenuwelektriciteit

Zenuwcellen zijn – in rust althans – te beschouwen als een geladen accu of batterij. De elektrische verschijnselen spelen zich niet in het binnenste van de zenuwcel af, maar voornamelijk in het omhulsel van de celinhoud, de membraan.

Verantwoordelijk voor de elektrische verschijnselen zijn de elektrisch geladen ionen. In rustende staat zijn er veel kaliumionen en weinig natriumionen aan de binnenkant van de membraan en weinig kaliumionen en veel natriumionen erbuiten.

Deze concentratieverschillen komen op rekening van de dunne celmembraan die een halfdoorlaatbare of semipermeabel karakter heeft: bepaalde ionen worden gemakkelijk en andere moeilijk of helemaal niet doorgelaten. De waarde van het potentiaalverschil in rust ligt tussen 60 en 80 millivolt (een millivolt is 1/1000 volt).

Door verschillen in ionenconcentraties is de membraan aan de binnenkant negatief geladen, aan de buitenkant positief. Dit geldt niet alleen voor zenuwcellen maar ook voor andere prikkelbare cellen in ons lichaam zoals spiervezels en zintuigcellen.