Slagadertrombose

De plaquevorming in de slagaders trekt bloedplaatjes aan, celcomponenten die betrokken zijn bij het stollingsproces van het bloed (coagulatie). De plaatjes hechten zich aan de plaquevorming en kunnen uitgroeien tot propjes. Een propje dat op z’n plaats blijft wordt een trombus genoemd. Naarmate een trombus groter wordt vermindert hij de bloedstroom door de slagader. Slagadertrombose is een aandoening waarbij de trombus de bloedtoevoer door de slagader geheel of gedeeltelijk blokkeert. In de kransslagader (coronaire slagader) staat dit bekend als coronaire trombose of een hartinfarct.

Naarmate de trombose groter wordt, neemt de bloedtoevoer af en verslechtert de toestand van de hartspier. Tenzij er medische stappen worden ondernomen, zal dit leiden tot een infarct (de hartvezels zullen gaan afsterven). Zodra een bloedprop in een bloedvat of in het hart loslaat en zich door het bloedvat of het hart verplaatst (emboliseert), heet het een trombolyse.

De daadwerkelijke bloedprop heet trombolus maar wordt ook vaak embolie genoemd. Een embolie kan worden veroorzaakt door geïnfecteerde cellen in de bloedstroom (septische embolie), door cellen in de bloedsomloop die afkomstig zijn van een tumor (tumor-embolie) of door vetcellen in de bloedsomloop (vetembolie). Een slagaderembolie is een plotselinge afsluiting (blokkering) van een slagader die optreedt wanneer een tromboli vast komt te zitten. Een embolie kan leiden tot weefselafsterving of een beroerte. Wanneer een slagader plotseling verstopt raakt en de bloedtoevoer naar het weefsel daardoor wordt onderbroken, ontwikkelen zich verschillende symptomen. Zo zal de persoon in kwestie pijn hebben, zich zwak voelen, het koud hebben, een verdoofd of tintelend gevoel ervaren en het gedeelte dat geen bloed krijgt zal wit worden.

Wanneer een embolus vast komt te zitten in een slagader naar de hersenen, zal dit een beroerte tot gevolg hebben. Wanneer een embolus vast komt te zitten in een hartslagader kan dit een myocardinfarct veroorzaken.