Pericarditis

Pericarditis is een ontsteking van beide vliezen van het hartzakje (pericard). Deze ontsteking kan, zoals hiervoor al vermeld, vele oorzaken hebben. Een pericarditis gaat altijd gepaard met een (milde tot ernstige) myocarditis.

Er zijn drie vormen van pericarditis:

1. acute pericarditis zónder vochtophoping in het hartzakje,
2. acute pericarditis mét vochtophoping in het hartzakje,
3. chronische constrictieve pericarditis (constrictie = samensnoering).

pericarditis

De oorzaak van acute pericarditis zónder vochtophoping in het hartzakje is veelal een virus-infectie van de bovenste luchtwegen. De behandeling van deze vorm van pericarditis bestaat uit het toedienen van pijnstillende middelen en – in ernstige gevallen – het voorschrijven van bijnierschors-hormonen. De ziekte geneest vrijwel altijd volledig.

De acute pericarditis mét vochtophoping in het hartzakje zal indien de vochtophoping geleidelijk ontstaat, in het begin geen of weinig klachten opleveren. Bij een snelle vochtophoping in het hartzakje kan het hart let- terlijk in de knel komen. Het kan dan geen bloed meer ontvangen en geen bloed meer wegpompen. Dit verschijnsel wordt aangeduid als een harttamponade (die overigens ook kan optreden zonder pericarditis). Een kenmerkend verschijnsel van de harttamponade is, dat de polsslag bij het inademen nauwelijks voelbaar is en bij het uitademen weer normaal wordt. Dit verschijnsel, aangeduid als pulsus paradoxus, is een teken dat het hart niet voldoende ruimte heeft om zijn normale pompwerking te verrichten. De ophoping van vocht in het hartzakje verhindert elke beweging van het hart, wat een levensbedreigende situatie is.

De behandelingen deze vorm van pericarditis is sterk afhankelijk van de oorzaak. Tuberculose (TBC) kan worden bestreden met geneesmiddelen. Een uremie – opeenhoping van afvalstoffen in het bloed door een slechte nierwerking – kan worden behandeld door te proberen de nierwerking te verbeteren door het inschakelen van een kunstnier (dialyse). Als een harttamponade ontstaat of dreigt te ontstaan, moet er snel worden ingegrepen. Er moet dan een pericard-punctie worden verricht, waarbij een holle naald van buitenaf in het hartzakje wordt gestoken, zodat het vocht kan aflopen.

Bij chronische constrictieve pericarditis wordt er als gevolg van een voortdurende (chronische) ontsteking veel bindweefsel in en om het hartzakje gevormd. Het hartzakje wordt daardoor een hard, stug, geschrompeld vlies (constrictie = samentrekking, schrompeling). Het hart kan zich dan niet meer voldoende vullen met bloed en de pompwerking wordt ernstig verstoord. Er wordt steeds minder bloed naar het lichaam gepompt.

De nieren gaan dan water en zout vasthouden. Er ontstaat dan een situatie als bij een rechtszijdige hartdecompensatie.

De behandeling van deze vorm van pericarditis bestaat uit een zoutarm dieet en het toedienen van plaspillen, om het overtollige vocht kwijt te raken. Door een operatie kan het hartzakje (pericard) worden verwijderd, waarna algeheel herstel mogelijk is.


Relevante artikelen

Nog geen reacties geplaatst, wees de eerste.



Geef een reactie

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *

MEDISCH VOORBEHOUD

De informatie op Menselijk Lichaam is géén medisch advies. Neem bij twijfel over gezondheid, behandeling of medicijnen altijd contact op met een arts, specialist of apotheker.

Meer informatie

Meld je aan voor de nieuwsbrief

Met het laatste nieuws en gezonde tips