Miltvergroting

De milt bevindt zich in de linkerbovenbuik en wordt beschermd door de eroverheen gelegen ribben.

De milt heeft een aantal belangrijke functies. Ten eerste maakt de milt deel uit van het afweerstelsel door een rol te spelen bij het verwijderen van lichaamsvreemde organismen en antigenen uit de bloedstroom en bij de productie van antistoffen tegen lichaamsvreemde antigenen. In de tweede plaats speelt de milt een belangrijke rol bij het verwijderen van normale en abnormale bloedcellen uit de bloedstroom. Ten derde speelt de milt een rol bij het reguleren van de bloedstroom naar de lever. Ten vierde kan de milt onder sommige omstandigheden een belangrijke plaats voor de aanmaak van bloedcellen worden.

Doordat de milt zich onder de ribben bevindt is hij normaalgesproken niet te voelen. In sommige situaties wordt de milt echter groter (spenomegalie) en is dan vaak wel te voelen. Soms treedt miltvergroting op zonder dat er andere verschijnselen zijn. In andere gevallen gaat de miltvergroting gepaard met pijn, vooral in de linkerbovenbuik en een enkele keer in de schouder.

Acute miltvergroting tengevolge van een bloeding in het orgaan kan optreden na een verwonding van de linkerribbenboog of de linkerbovenbuik en gaat vaak gepaard met pijn.

Miltvergroting gepaard gaande met koorts kan voorkomen bij bepaalde infectieziekten, zoals de ziekte van Pfeiffer, tuberculose, histoplasmose, bacteriële endocarditis en malaria.

Miltvergroting kan ook optreden bij bepaalde ziekten die te maken hebben met een gestoorde functie van het afweersysteem, zoals reumatoïde artritis, SLE en auto-immuun hemolytische anemie.

Omdat de milt een rol speelt bij de bloedtoevoer naar de lever, kan iedere aandoening die de bloedtoevoer naar de lever verhindert – zoals levercirrose, afsluiting van de hoofdader naar de lever (vena portae) of hartfalen met achterblijven van bloed in de lever – miltvergroting veroorzaken.

Een aantal ziekten waarbij abnormale rode bloedcellen aanwezig zijn (zoals thallassemie en sikkelcelziekte) kunnen ook tot miltvergroting leiden.

Tenslotte kunnen zowel goedaardige als kwaadaardige ziekten ertoe leiden dat abnormale cellen zich in de milt ophopen met vergroting van de milt als gevolg. Een voorbeeld van een goedaardig proces is amyloïdose. Kwaadaardige processen zoals leukemieën, de ziekte van Hodgkin, non-Hodgkin lymfoom en uitzaaiingen van gezwellen elders in het lichaam zijn andere voorbeelden van ziekten die de milt kunnen binnendringen en zodoende tot miltvergroting kunnen leiden.

Aanvullend onderzoek bijmiltvergroting kan bestaan uit een echografie of een CT-scan. De behandeling zal gericht zijn op de onderliggende oorzaak.