Papegaaienziekte

De papegaaienziekte is een zeldzame vorm van pneumonie (een bacteriële longontsteking). In medische termen wordt ook wel gesproken van psittacose. Deze ziekte kan bij de meeste vogels (zowel tam als wild) voorkomen, zoals bij duiven, kippen en parkieten – vogelsoorten waarmee de mens vaak in aanraking komt. De naam van de ziekte is afgeleid van het feit dat ongeveer de helft van de vogels die de ziekte verspreidt, behoort tot de papegaaiachtige. Lees nu verder over de papegaaienziekte!

Besmetting en voorkomen

De papegaaienziekte is een zogenaamde meldingsplichtige ziekte. Ongeveer veertig tot tachtig keer per jaar wordt melding gemaakt van de ziekte. Het werkelijke aantal zal hoger liggen, omdat bij vaststelling van een longontsteking veelal geen verder onderzoek wordt gedaan. Met name mensen die regelmatig in aanraking komen met vogels, lopen risico op de papegaaienziekte. Denk bijvoorbeeld aan duivenmelkers, pluimveehouders, vogelkwekers en vogelliefhebbers, zoals vogelspotters en vogelhouders. De ziekte is voor mensen niet ongevaarlijk en kan, in zeldzame gevallen, een dodelijke afloop hebben.

Besmetting vindt plaats via de longen, waar de bacteria Chlamydia psittaci de ziekte kan overbrengen. Inademen van het stof dat zich in de veren van de vogels bevindt, kan ervoor zorgen dat de bacterie in de longen terechtkomt. Ook via uitwerpselen is besmetting mogelijk. Besmetting van mens op mens is zeer zeldzaam.

Symptomen

De eerste mogelijke verschijnselen doen zich over het algemeen voor binnen één tot drie weken na besmetting. De incubatietijd bedraagt één tot vier weken. Het gaat dan om koorts, rillingen, een verminderde eetlust en gevoelens van vermoeidheid. Ook hoofdpijn en spierpijn in nek en rug kunnen symptomatisch zijn voor de ziekte. Daarna krijgt de patiënt last van een droge hoest, waarbij ook longslijm wordt opgehoest.

Ziekteverloop en behandeling

Het ziekteverloop lijkt in de meeste gevallen op dat van een reguliere longontsteking, maar kan per geval sterk uiteenlopen. Zo kunt u een longontsteking of bloedvergiftiging oplopen. In sommige gevallen is de papegaaienziekte vergelijkbaar met een reguliere griep, maar in andere gevallen is ziekenhuisopname noodzakelijk. Behandeling met antibiotica is in de meeste gevallen de behandelwijze. In zeer zeldzame gevallen kan een ernstig geval van de papegaaienziekte leiden tot de dood. Bij tijdige diagnose en adequate medicatie zijn de risico’s echter zeer beperkt. Vaccinatie tegen de papegaaienziekte is niet mogelijk. Ook kunt u de ziekte voor een tweede keer krijgen; uw lichaam bouwt geen resistentie op.