Hoe is het nu eigenlijk gesteld met SARS?

In 2002 en 2003 werd de wereld opgeschrikt door de snelle opkomst van het SARS-virus. In Guangdong, een Chinese provincie, werden de eerste gevallen geregistreerd. Al snel vielen ook de eerste dodelijke slachtoffers als gevolg van de uitbraak. De besmettelijke ziekte verspreidde zich al snel als een inktvlek over de wereld. De wereld stond in brand: hoeveel schade zou het SARS-virus kunnen aanrichten? Op het hoogtepunt, in mei 2003, waren er bij de Wereldgezondheidsorganisatie (WHO) ruim 8300 gevallen van besmetting bekend en meer dan 750 mensen overleden aan de gevolgen van de ziekte. De verspreiding zette door strenge wereldwijde maatregelen niet verder door. Maar hoe is het nu met SARS gesteld? Wat weten we van deze ziekte? En weten we bijvoorbeeld al meer over behandeling en genezing ervan? Lees nu verder!

Wat weten we nu van SARS?

Zo’n dertien jaar na de uitbraak en ontdekking van het SARS-virus, is er eigenlijk nog maar weinig bekend over de ziekte. De afkorting SARS staat voor Severe Acute Respiratory Syndrome. Het is een vorm van een atypische longontsteking, die in 5% tot 15% van de gevallen levensbedreigend is. De ziekte wordt veroorzaakt door besmetting met het SARS-virus, een type coronavirus. Besmetting kan plaatsvinden via inademing van luchtdeeltjes die het virus bevatten, via huidcontact, maar ook via contact met urine of ontlasting. Ook het eten en drinken van besmet voedsel of water kan leiden tot besmetting.

In eerste instantie werd SARS gekwalificeerd als zeer besmettelijk. Dat bleek bij nader inzien wel mee te vallen. Ter vergelijking: de jaarlijkse griep is een stuk besmettelijker dan SARS. In beginsel is SARS niet echt te onderscheiden van (zware) griep, omdat de symptomen in grote mate overeenkomen. Pas later treden bijvoorbeeld longontsteking, hypoxie (een gebrek aan zuurstof) of acute ademhalingsproblemen op. De ziekte wordt daardoor vaak pas in een laat stadium ontdekt.

Behandeling en genezing

Omdat SARS vaak pas laat kan worden onderscheiden, is er vaak sprake van een late diagnostisering van de ziekte. Er is nog altijd geen diagnostische test beschikbaar die snel en met zekerheid kan vaststellen of er sprake is van SARS. Dit alles maakt een snelle behandeling vaak lastig. Verreweg de meeste mensen die SARS krijgen, genezen echter op natuurlijke wijze van de ziekte. Soms leidt SARS tot een ernstige, fatale longontsteking.

Vaccins ter preventie of medicijnen te behandeling zijn niet beschikbaar, al lijkt een behandeling met ribavirine, een medicijn dat voornamelijk wordt gebruikt bij behandeling van hepatitus, een positief effect te hebben. Dit medicijn heeft wel ernstige bijwerkingen. Uit recent onderzoekt blijkt dat chloroquine effectief werkt tegen SARS. Dit middel is relatief goedkoop en is een goede bestrijder van malaria. Het vermoeden bestaat dat chloroquine in de toekomst een belangrijke rol gaat spelen bij de behandeling van de longziekte. Bij vaststelling of vermoedens van SARS, zal – om verdere verspreiding van het virus te voorkomen – altijd worden gekozen voor verpleging in isolatie.

Kans op besmetting

Hoewel in 2002 en 2003 werd gevreesd voor een wereldwijde epidemie, blijkt dat – door de strenge maatregelen – mee te vallen. In Nederland is tot op heden geen enkel geval van SARS geconstateerd. In andere Europese landen, zoals Duitsland en Engeland, is SARS wel bij enkele mensen vastgesteld, maar werden goede maatregelen getroffen om verspreiding te voorkomen. In Nederland en West-Europa is de kans op besmetting dan ook laag. Gaat u op reis naar bijvoorbeeld Azië, dan is het wel van belang om informatie in te winnen, om alle risico’s op besmetting met het SARS-virus uit te sluiten.