Non hodgkin Lymfoom

Lymfoom is een vrij zeldzame vorm van kanker van het lymfatische weefsel in de lymfklieren en de milt. De lymfklieren produceren lymfocyten, een soort witte bloedcellen, die onmisbaar zijn voor het regelen en de werking van het immuunsysteem. Bij lymfoom, groeien de cellen in de lymfatische weefsels snel en oncontroleerbaar, karakteristiek voor kanker.

De ziekte van Hodgkin, de meest voorkomende vorm van lymfoom, onderscheidt zich van andere soorten lymfomen die men als groep heeft samengebracht onder de naam non hodgkin Lymfoom (nHL). De meer dan 10 soorten nHL worden onderverdeeld naar celtype en groeisnelheid:

1) langzaam groeiend;
2) matig snel groeiend;
3) snel groeiend.

Indien niet vroegtijdig behandeld wordt kan zelfs een langzaam groeiende nHL zich uitbreiden naar andere organen zoals de longen, de lever en het centraal zenuwstelsel. Bovendien wordt door de woekering van abnormale lymfocyten, het aantal gezonde lymfocyten minder. Door de verstoring van het immuunsysteem wordt het lichaam kwetsbaar voor ernstige infectie. De prognose is afhankelijk van het stadium en de uitbreiding van de ziekte, maar is in het algemeen minder gunstig dan bij de ziekte van Hodgkin, aangezien nHL zich vaker naar andere organen uitbreidt en meestal al uitgezaaid is als de diagnose wordt gesteld.

Symptomen:

• Pijnloze, toenemende zwelling van de lymfklieren, vooral in nek, oksels of liezen.
• Vergrote keel- en neusamandelen
• Koorts, rillingen of nachtelijk transpireren.
• Bij kinderen: ademhalingsmoeilijkheden en hoesten.
• Voortdurende vermoeidheid.
• Gewichtsverlies en gebrek aan eetlust.
• Jeuk die steeds erger wordt.
• Zelden: misselijkheid, overgeven en buikpijn.

Oorzaken:

De oorzaak van non hodgkin Lymfoom is onbekend, hoewel er bewijs is dat er sprake is van een viruscomponent. Bij mensen met stoornissen van het immuunsysteem of patiënten die worden behandeld met immuunsuppressiva (na orgaantransplantatie) lijkt de ziekte vaker voor te komen.

behandeling:

• De behandeling is gebaseerd op stagering (indeling afhankelijk van de progressie), afhankelijk van het al dan niet aanwezig zijn van algemene symptomen, het gebruik van een hele reeks tests om te bepalen hoever de kanker zich heeft uitgezaaid en het microscopisch aanzien van het lymfatische weefsel.

• Alleen bestraling wordt gedaan bij lymfomen (vooral langzaam groeiende soorten) die beperkt zijn tot een enkele lymfklier of een goed gedefinieerd orgaan gebied.

• Aangezien nHL meestal al is uitgezaaid als de diagnose wordt gesteld, kan een chemotherapie worden gegeven in een combinatie van verschillende middelen tegen kanker, zoals cyclofosfamide, doxorubicine en vincristine, met corticosteroïden; al dan niet in combinatie met bestraling.

• In ernstiger gevallen kan autogene beenmergtransplantatie, waarbij vóór de behandeling gezond beenmerg wordt weggenomen, dat na de behandeling weer wordt teruggeplaatst, worden aangeraden om beenmergcellen te bewaren als de rest van het lichaam een intensieve chemotherapie of bestraling moet ondergaan.

Wanneer naar de dokter:

Hoewel in de meeste gevallen opgezette klieren geen teken van kanker zijn, moet men wel naar de dokter gaan als de zwelling langer dan twee weken duurt, vooral als er sprake is van koorts of nachtelijk transpireren. Ga onmiddellijk naar de dokter bij plotselinge hoge koorts, onverklaarbare verstopping, incontinentie of gevoelloosheid in armen of benen — allemaal mogelijke tekenen van complicaties van lymfoom.