Mictie

Mictie, het plassen; bij kinderen nog reflectorisch, dat wil zeggen onwillekeurig, zodra de blaas zich tot op zekere hoogte gevuld heeft. Later leert het kind dit proces te beheersen. De blaasfunctie wordt op gecompliceerde wijze gestuurd. Het onwillekeurige lozen van urine (incontinentie) kan door psychische belasting, bijvoorbeeld angst, veroorzaakt worden, maar ook door beschadiging van de sluitspier. Incontinentie kan bovendien optreden bij ziekten van het ruggenmerg en het zenuwstelsel, bij ziekten in het kleine bekken enz. Storingen van de mictie zijn vaak aanwijzing voor een ziekte, zo kan bijvoorbeeld een abnormale hoge uitscheiding wijzen op suikerziekte (diabetes). Vermindering van de hoeveelheid urine treedt op als eerste teken bij sommige nierziekten ; pijn bij de mictie treedt op bij prikkeling resp. ontsteking van de urinewegen of bij blaasstenen. Een bemoeilijkte mictie kan op een belemmering van de afvoer wijzen, bijvoorbeeld op een vergroting van de prostaat of een vernauwing van de urineleider.

Abnormaal vaak urineren kan veroorzaakt worden door opwinding of door urinedrijvende genotmiddelen (koffie, thee, alcohol) resp. medicijnen, maar ook door ziekte, bijvoorbeeld door een ontsteking van het hele urinestelsel. Alle storingen van de mictie, bijvoorbeeld vertraagde of te zwakke ontlediging, onderbreking en de onmogelijkheid de hele blaas te legen, moeten door een arts opgehelderd worden. De afvloed van de urine moet pijnloos, gemakkelijk en regelmatig zijn.