Ethische overweging bij vruchtbaarheids therapieen

Het vaststellen en behandelen van de oorzaak van onvruchtbaarheid is een zware, veeleisende behandeling zowel voor de behandelend arts als voor de beide partners. Het vergt een behoorlijke dosis energie over een lange periode. Nieuwe en betere technieken worden doorlopend ontwikkeld, zodat nog meer mensen kunnen worden geholpen.

Bepaal uw eigen houding

Voor een paar dat overweegt om een bepaalde vorm van vruchtbaarheidstherapie te ondergaan, is het heel belangrijk de eigen houding tegenover dit soort therapieën te bepalen. De puur technische mogelijkheid van iets rechtvaardigt nog niet de noodzakelijke toepassing ervan. De ideeën over bevruchting lopen nogal uiteen. Sommige mensen leggen zich er bij neer wanneer er uit normale geslachtsgemeenschap geen kind wordt geboren. Daartegenover zijn er paren die zo graag een ’eigen’ kind willen, dat niets hen te ver gaat om dat doel te bereiken: geen onderzoek te langdurig, geen therapie te gecompliceerd en geen kosten te hoog.

De meeste mensen zullen met hun ideeën ergens tussen deze twee uitersten in zitten. Specialisten die zich bezighouden met onvruchtbaarheid, zijn meestal wel bereid om de ethische kanten van de zaak met de patiënten door te spreken. Dat kan een hulp zijn bij het bepalen van een houding. Hierbij zou ook aandacht moeten worden besteed aan de realistische kans van slagen van de therapie. Alhoewel de medische wetenschap veel nieuwe inzichten en technieken ontwikkeld heeft, hebben ze allemaal hun beperkingen en valt er nooit een slagingspercentage van 100 procent te garanderen.

Vat het niet persoonlijk op

Onvruchtbaar zijn wil nog niet zeggen dat een man minder mannelijk of een vrouw minder vrouwelijk is. Onvruchtbaarheid maakt iemand niet ’incompleet’ of ’onvolwaardig’. Het heeft niets te maken met aantrekkelijkheid of seksuele prestaties. En het spreekt zeker geen negatief waarde-oordeel uit over de relatie tussen twee mensen. Medisch gesproken is onvruchtbaarheid simpelweg een belemmering in de lange en ongelooflijk complexe reeks van gebeurtenissen die tot zwangerschap leidt, die ervoor zorgt dat een man en een vrouw geen kinderen kunnen krijgen. U moet het niet beschouwen als een persoonlijke tragedie.

Denk na over de ethische vragen

Wanneer bevruchting niet tot stand komt door geslachtsgemeenschap, maar alleen via methoden zoals kunstmatige inseminatie, vinden sommige mensen dat er een grens wordt overschreden en dat er een aantal ethische vragen beantwoord moet worden.

Voor veel mensen bestaat er een wezenlijk verschil tussen donorsperma en sperma van de echtgenoot. Het gebruik van sperma van een vreemde roept veel ethische vragen op als: Wie is het? Spermabanken geven uit zichzelf de identiteit van de vader niet vrij. Op verzoek kan dit wel gedaan worden, bijvoorbeeld wanneer een kind er psychisch ernstig onder lijdt dat hij zijn herkomst niet kent. Wat voor soort persoon is dit? Is de donor of de mannelijke partner de echte vader? Heeft de donor rechten op het kind? Is het mogelijk dat in de toekomst door de rechter bezoekrechten worden toegekend aan donoren?

Uiteindelijk kunnen alleen de partners zelf ethische vragen beantwoorden. Het geschikte tijdstip om een positie te bepalen ten aanzien van de ethische kant van de zaak is natuurlijk vóórdat er met een therapie wordt begonnen die uiteindelijk tot een zwangerschap kan leiden.


Relevante artikelen

Nog geen reacties geplaatst, wees de eerste.



Geef een reactie

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *

MEDISCH VOORBEHOUD

De informatie op Menselijk Lichaam is géén medisch advies. Neem bij twijfel over gezondheid, behandeling of medicijnen altijd contact op met een arts, specialist of apotheker.

Meer informatie

Meld je aan voor de nieuwsbrief

Met het laatste nieuws en gezonde tips