Emg

Met elektromyografie worden de kleine elektrische ontladingen in de spieren gemeten. Met een variant op deze proef, het zenuwgeleidingsonderzoek, kan de snelheid worden gemeten waarmee zenuwen elektrische signalen vervoeren. Elektromyografie wordt gebruikt bij het vaststellen van ziekten van spieren of zenuwen zoals spierdystrofie en amyotrofische laterale sclerose en bepaalde afwijkingen van het ruggenmerg. Zenuwgeleidingsonderzoeken, ook aangeduid als elektroneurografie, worden vaak toegepast om afwijkingen van de zenuwbanen in armen of benen vast te stellen, zoals het carpale-tunnel syndroom.

Elektromyografie wordt gewoonlijk poliklinisch verricht. Het duurt ongeveer een uur. Als er veel spieren moeten worden onderzocht, duurt het onderzoek langer.

Vertel de arts die het onderzoek uitvoert, welke geneesmiddelen u in de voorgaande twee dagen hebt gebruikt. Voor het onderzoek moet u zich uitkleden en een operatiehemd aantrekken.

Bij elektromyografie wordt een kleine naaldelektrode voorzichtig ingebracht in elke spier die moet worden onderzocht. U kunt een korte, scherpe pijn voelen telkens wanneer zo’n naald wordt ingebracht, maar omdat er niets door de naald heen wordt ingespoten is deze pijn gewoonlijk minder dan die van een injectie. Een dun draadje leidt van de naald naar een elektronisch instrument dat elektrische stromen uit de spieren oppikt. De patronen van de elektrische activiteit worden geregistreerd, als de spier in rust is en als u hem aanspant. Deze patronen kunnen op een scherm worden bekeken en op film worden vastgelegd voor verdere analyse.

Zenuwgeleidingsonderzoeken worden op een soortgelijke manier uitgevoerd, behalve dat er geen naalden worden gebruikt. Hierbij worden twee kleine, schijfvormige elektroden op de huid geplakt, direct boven de te bestuderen zenuw of boven een spier die aan die zenuw vastzit. Dan wordt met een klein instrument met een metalen punt een lichte schok over de zenuw gegeven. Dit elektrische signaal loopt over de zenuw onder de schijfvormige elektroden door. Door de registratie van het signaal bij iedere elektrode te vergelijken en de tijd te berekenen die het signaal nodig heeft om de afstand af te leggen, kan de geleidingssnelheid over de zenuw gemakkelijk worden bepaald. De aard van het signaal uit de zenuw of de spier kan ook helpen te bepalen of de zenuw of spiervezels door ziekte zijn beschadigd.