Luchtpijp

De trachea of luchtpijp is het bovenste deel van de luchtwegen en wordt door het strottenhoofd gescheiden van de keelholte. De trachea bestaat uit geribbeld kraakbeen dat ongeveer 10 cm omlaag gaat naar de bronchi van de longen. Tijdens slikken, ademen of buigen van de nek kan de luchtpijp, die tegen de slokdarm rust, iets groter worden.

De luchtpijp is bekleed met slijmvlies en cilia (trilhaartjes) die het stof uit de lucht filteren.

Door het voortdurend trillen van deze haartjes wordt slijm, met daarin de gefilterde stofdeeltjes, naar de keelholte getransporteerd waar het wordt ingeslikt. Als het bovenste deel van de luchtpijp of de keelholte wordt geblokkeerd door het opzwellen van weefsel waardoor de luchtwegen worden afgesloten, kan er operatief worden ingegrepen door een kleine snede in de keel en de luchtpijp te maken zodat er door deze opening toch lucht kan worden ingeademd. Een dergelijke ingreep wordt tracheotomie genoemd.

De luchtpijp volgt na het strottenhoofd. De 12 cm lange buis is bijzonder buigzaam en kan de bewegingen van het hoofd en de hals volgen. 15 – 20 hoefijzervormige kraakbeenstukken zorgen ervoor dat de luchtpijp altijd wijd open blijft en de lucht ongehinderd naar binnen kan stromen.

Luchtpijp

Achter het borstbeen vertakt de luchtpijp zich in twee takken (bronchiën), die verder lopen naar de beide longen, rechts en links. Daar splitsen ze zich verder op.

De kleinere vertakkingen bevatten geen kraakbeen. In de pijp bevinden zich naaast de slijmafscheidende bekercellen ook cellen met beweeglijke haartjes, de trilhaarcellen.
De haartjes zijn voortdurend in beweging en zorgen ervoor, dat binnengedrongen stof en vreemde lichamen, zoals slijm, niet in de longen kunnen komen.